400g sera Violife kosztuje ok 11-13zl, czyli niewiele drozej niz lepszej jakosci zolty ser od krowy. Ale i tak kupuje go rzadko, bo po 1,5 roku na diecie weganskiej, juz nawet nie tesknie

Spróbuj zrobić sama ser żółty, wiem że nie wszystko trzeba robić samemu, sam kupuje gotowe produkty ale ser regularnie robię z tego przepisu
http://avocadosandales.com/2015/08/24/aquafaba-cheese/
Nie zajmuje mi to więcej niż 15 minut.
A taki ser idealny czy to na zapiekanki czy do pizzy.
Trzymam kciuki Mysza !! 🙂

Tempeh znajdziesz w sklepie Evergreen koło Arkadii. Sprawdź ich stronę, tam mają dokładny adres. Mają tam wszystko dla osób, które mają problem i tęsknią za smakiem produktów odzwierzęcych 🙂

Na targ po warzywa z walizką – swój człowiek! 🙂

Jako biedna studentka i biedna doktorantka żywiłam się dobrze i wegańsko i jakoś zawsze wychodziło mi mniej kasy z portfela na żarełko niż innym, więc powodzenia.
Większym problemem jest chyba zmiana pewnych przyzwyczajeń (kulinarnych, zakupowych, życiowych itd.) niż ceny.
Sama często na strączki i inne suchatki polowałam w necie i zamawiałam np. po kilka kg soczewicy takiej i innej, fasoli, kasz, siemienia, słonecznika i innych pestek; miałam na te zapasy specjalnie dorobione skrzynki w akademiku (albo w zabezpieczonych pudłach w tapczanie) i na kilka miesięcy (czasem na semestr) był spokój z zakupami, które stacjonarnie wyszły by kilka stów drożej.
Raz na 2 tyg. jechałam komunikacją miejską na targ po warzywa z walizką:)
Na egzotyczne polowałam w wybranych marketach – np. tesco ma czasem niezłe promocje na awokado, niedawno w jakiś kompletach (kup ileś, to tyle gratis) nabiłam za ok. 14 zł aż 12 dużych owoców i wcale się nie zmarnowały.
Nauczyłam się też, żeby przygotowywać posiłki z podszykowanych wczesniej częściowo produktów, które miałam w lodówce czy zamrażarce. Dzięki temu, nie mając w ciągu tygodnia więcej niż 30 min na przygotowanie posiłków jadłam samodzielnie przygotowane, pełnowartościowe posiłki. Np. w niedzielę wieczorem gotujesz trochę kaszy, trochę strączków (soczewica zielona) itd. i jeszcze coś podszykujesz, a w tygodniu komponujesz z innymi składnikami.
Idealnie mi się sprawdził w akademiku blender, ale tzn. bullet (w takich zestawach w telesprzedarzy to się magic bullet nazywa czy jakoś tak) – fantastyczny zarówno do koktaili, robienia warzywnych sosów, mielenia pestek (słonecznik, siemię, dynia, sezam itd.), a jednocześnie po wyrzuceniu nieużywanych elementów bardzo mały, co ważne w akademikowej rzeczywistości.

Ja w ogóle nie toleruję soi i jej przetworów (sklepowych, bo już np. własne tofu zjem i problemu nie ma), u mnie strączki to różne rodzaje soczewicy, ew. czerwona fasola. Co do białka – rzadko tak tropię je w strączkach, bo jak kiedyś podliczyłam, sumarycznie wychodzi mi i tak ładnie z tego co jem tak normalnie (wbrew pozorom i wbrew poszukiwaczom białka:) ). Moja znajoma jak chce sobie białkowo podbić kolację, wykorzystuje kupne białko roślinne (najczęściej konopne lub z grochu – z pewnego młyna tanie jak barszcz) i dodaje do kolacji w takim wymiarze, żeby jej podstawowego posiłku nie zakłóciło (do past, do sałatek, do różnych brei i niby sosów itd.). Nie dam głowy, bo to nie mój sposób, ale wg niej jest ok.